We zijn  moe en hebben besloten het vandaag rustig aan te doen. Rond tienen komt de werkster die Nando’s flat schoon houdt en om haar niet in de weg te zitten besloten we om naar het parkje beneden aan de overkant van de straat te gaan, daar hebben we lange tijd gezeten op een bakje in de schaduw. Goddelijk.

Maar ja dat houden wij geen hele dag vol, dus besloten we om naar het belledenpark te gaan valkbij het Gorki Park, een wandeling van een klein half uur en dat was te doen.

We hebben ons via een niet gecontroleerde ingang toegang verschaft tot dit park. Achteraf bleek dat je er voor moest betalen maar een kniesoor die daar op let. Da’s Moscow.

We hebben daar lange tijd vertoeft. Inge heeft er foto’s genomen en gevideoot.

Later in de middag zijn we weer naar huis gewandeld en toen bleek dat de werkster nog bezig was met strijken. Maar na een uurtje was ze klaar en ging er vandoor. Inge is toen gaan slapen en ik heb satelliet tv gekeken.

Rond half zeven hebben we afgesproken met Nando op een terras vlakbij het Rode Plein. Hij zat al pontificaal achter een halve liter toen wij het terras bereikten. Na nog een drankje en hapje zijn  we naar het Viet-Cafe gelopen een paar straten verderop. In een bunker onder de grond hebben we een aziatische maaltijd genuttigd, een soort nasi-goreng en een heerlijk soepje met beef and chicken, en bier erbij uiteraard. Van afvallen komt hier niet veel terecht.

Alledrie waren we moe en na een wilde taxirit [de stapt de straat op, steekt je hand uit, er stoppen 2 of drie auto’s, je onderhandeld wat en sapt in bij degene met de beste deal] kwamen we thuis aan alwaar we nog ff in het park naar de Champions League finale tussen Liverpool en Milan gekeken hebben.

Het begon op een gegeven moment erg hard te waaien en Nando zette een spurt in om voor de bui thuis te zijn. Wederom een wolkbreuk gepaard gaande met veel wind en onweer. Het kwam echt met bakken uit de hemel, maar toen zaten wij al in de vide en konden we alles goed aanschouwen, droog weliswaar.

Daarna zijn we gaan slapen.

In Moscow is het 2 uur later dan in Nederland en daar moeten wij wel aan wennen. De tijd vliegt voorbij. Als je opstaat heb je ook het idee dat het erg vroeg is, maar dat is dus niet zo.

 

Vandaag gaan we naar het monument 41-45 dat de gevallenen van de 2^e wereldoorlog herdenkt. Na een stevig ontbijt, de wandelschoenen aan en op pad. Voor het eerst stortten we ons zelfstandig in het metrostelsel van Moscow. Nou ik kan je vertellen da’s niet makkelijk, want alles staat in cyrillisch schrift en geen vertaling erbij. Ze zijn daar wel mee bezig, maar als je ziet hoe er hier gewerkt wordt, kan je je voorstellen dat dat nog wel enkele jaren op zich laat wachten. De weg vragen aan voorbijgangers is een optie, maar dat moeten ze je wel verstaan als je een vraag in het engels stelt en dat is maar bij enkelen het geval. Dus eigen interpretatie van de woorden is de enige optie. Ik moet zeggen dat ging ons goed af, we zijn  gekomen waar we wezen moesten. Alleen onze reisgids had het verkeerde station aangegeven, dus moesten we nog een tering end lopen naar het monument.

Onderweg passeerden we de ‘Arc de Triomph’, nagebouwd uiteraard, maar wel grappig.

 

Het monument staat in een groot park met veel fonteinen, waar met deze hitte, het is  nog steeds dik in de 26/27 graden, de mensen verkoeling zoeken. Zo ook wij met onze voetjes, die hier erg te lijden hebben. Het monument is een grote betonnen kolom met daarin de strijd gebeeldhouwd erg imposant, vooral als je er dichtbij staat, waar een wandeling van een dikke kilometer aan vooraf gaat. Achter het monument is een museum met het verhaal wat er zich tussen 1941 en 1945 in Rusland heeft afgespeeld. Erg indrukwekkend en zeer goed en overzichtelijk opgesteld.

Na dit bezoek en het verwennen van de innerlijke mens bij een stalletje waar ze gepofte aardappels gevuld met kaas, worst en room verkochten, konden we net voor de bui de metro in om ons richting binnenstad te begeven. Jawel het begon te regenen, een echte moessonregenbui, met bakken kwam het ui de hemel zetten. Wij merkten daar niets van omdat we in de metro zaten, maar eenmaal uitgestapt en weer bovengronds was het duidelijk te zien aan de enorme plassen water.

 

We hadden met Nando afgesproken rond een uur of half zeven om Russisch te gaan eten. Om de tijd te doden zijn we op het terras van het Kebab restaurant gaan zitten en hebben de moskovieten bekeken die langs liepen. Veel Svetlana’s op hoge hakken en decolletees, in onze ogen nogal sletterig, maar hier heel gewoon. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden en dat deden dan ook sommige meisjes, die wel erg veel moeite hadden zich op de stilettohak overeind te houden laat staan passen voorwaarts te zetten.

 

Het avondeten hebben we genuttigd in een traditioneel russisch restaurant. Veel groenvoer en vis en vlees. Was wel lekker, maar niet echt overdreven.

Daarna zijn  we bij een Coffee House koffie met gebak gaan halen. Deze zaak heeft een hoog yuppie gehalte, zoals zovele horecagelegenheden in Moscow, maar de ruime keus uit koffie en gebak zorgt er voor dat je daar niet op let.

 

Voldaan zijn we teruggewandeld naar huis. Onderweg nog ff staan kijken bij het Kremlin, waar al het verkeer werd stilgelegd, want Poetin kwam naar buiten in een verlengde Mercedes met verscheidene jeeps er om heen met gewapende, uit het raam leunende, lijfwachten. Erg indrukwekkend omdat het dan echt stil wordt. Al het verkeer staat stil en veroorzaakt niet meer de enorme ruis die je normaal ervaart als alles rijdt, want het is hier erg druk op de wegen.

Na  nog een borreltje en het ons op de hoogte stellen, via de satelliet, of alles in Nederland nog onder controle is, gaan we met een voldaan gevoel slapen.

Nando moet vandaag weer werken dus we zijn op ons zelf aangewezen. Gister hadden Inge en ik al besloten een rustig dagje er van te maken. We gaan vandaag dus de boottrip doen.

Na een peuk, douche en ontbijt, zijn we rond tweeen klaar voor de trip.

De aanleg/opstap plaats is beneden om de hoek, dachten we. Maar daar aangekomen legde de kassiere in perfect Russusch uit dat er geen boot aanlegd die onmze kant op gaat. Even ter verduidelijking, naar links is een uur varen en naar rechts 10 minuten, maar allebei de kanten op kost rond de 200 roebel [= ongeveer 6 euro].

De eerst mogelijke opstap was bijna 2 km stroomopwaarts, dus wij aan de wandel in de smoorhitte. Ik zweet al dagen als een otter, maar raak maar geen gewicht kwijt, zou dat komen door het bier en de vodka? [ghe ghe]

Nou we hebben het gehaald en voor 250 roebel p.p konden we opstappen om mee te varen naar het eindpunt. Hemelsbreed is dat een kilometer of vier, maar met de boot een kilometer of tien, want de rivier kronkelt door Moscow. Anderhalf uur later kwamen we aan op Kievskaya, alwaar een trein- en busstation en een supermoderne shoppingmal.

Eerst dachten we, de domme toerist uithangend, dat we konden blijven zitten en zo de terugreis aanvaardden, maar de scheepsjongen annex cassier meldde ons in goed Russisch dat dat niet de bedoeling was.

Dus wij de shoppingmall in, heerlijk cool door een goede airco. Een bak koffie gleed erin en we konden ff bijkomen van de bijna zonnesteek die we aan boord hadden opgelopen. Jezus wat is het heet.

Na nog wat winkels bekeken te hebben, voornamelijk Inge, hebben we de boot terug genomen, hoppa weer 250 roebel p.p.

En natuurlijk niet stoppen op de plek bij Nando’s flat om de hoek, nee, weer helemaal terug naar waar we opgestapt zijn. Dus weer die 2km terug lopen.

Toen we thuis kwamen was Nando al bezig met de voorbereidingen van een stevige maaltijd.

Die was zeer welkom en smaakte verrukkelijk en we zitten nu voldaan aan de koffie, gaan zo een filmpje kijken en ons voorbereiden op de dag van morgen.

Vol goede moed vertrokken naar Schiphol. Daar aangekomen de tickets opgehaald en omdat we te vroeg waren voor de checkin nog een bakkie gedaan in een van de vele restaurants/coffeebars. Om 11 uur richting checkinbalie waar we moesten wachten want er was nog niemand. Na 15 minuten kwam eer een stewardess aangesukkeld met een erg Russisch gezicht en dat stond op onweer. Zeker niet goed geslapen. Enfin het inchecken ging verder voorspoedig en door de douane heen was ook geen probleem.

Na de aanschaf van sigaretten,  nu we buiten Europa reizen scheelt dat enorm in prijs, de lange weg naar pier D afgelegd alwaar bij gate 10 ons Aeroflot vliegtuig op de slurf aangesloten stond. Bij de veiligheidscheck mocht ik natuurlijk al,s enige weer mijn schoenen uitdoen omdat er metaal inzit, zei de man. Nou,als je dat al weet waarom moet ik ze dan uittrekken, want het metaal in mijn been is van groter formaat en toen ik door de poort liep zorgde dat zelfs niet tot het afgaan van het alarm. Ik vroeg me af of ie eigenlijk wel aanstond.

Maar goed, met een half uur vertraging kozen we om 13.40 uur het luchtruim.

De vlucht is voorspoedig gegaan en rond 19.00 landden we op Moskou SOV Airport.

Nando had ons al geprobeerd te bellen, maar tijdens stijgen en landen mag de mobiel niet aan.

Ook hier bij de douane geen problemen en eenmaal buiten snel een sigaretje opgestoken. Hier smste Nando ons dat ie vast zat in het verkeer en wat later zou zijn. Dus wij geduldig gewacht en de bewegingen op deze luchthaven gadegeslagen.

Na een uurtje kwam Nando aangelopen, keurig in pak, want hij kwam net van het werk. Met de bagagekar naar de auto gelopen en de zooi er in gepletterd. We stortten ons meteen in het drukke verkeer. De afstand tot zijn huis is ongeveer 30 km.

Onze eerste indrukken van Moskou waren overweldigend, wat een chaos op de weg. Iedereen doet maar wat en je ziet dan ook flink veel auto’s met schade. Tevens vallen er vele Lada’s stil omdat het zo heet is. Die staan dan gewoon midden op de weg het verkeer te blokkeren, maar iedereen vind dat doodnormaal, geen getoeter of gescheld.

Na een uurtje rijden aangekomen bij het appartement waar Nando verblijft zolang ie in Moskou werkt. Het ligt op de 10^e verdieping en vanuit de ramen kijk je op het Kremlin aan de ene kant en op de Christus Verlosser Kathedraal [waar Jeltsin opgebaard heeft gelegen] aan de andere kant. Erg centraal dus.

Het was inmiddels al een uur of half tien onze magen knorden, dus zij n we te voet naar de overkant van de rivier gegaan om daar in een restaurant een enorme pizza naar binnen te werken. Biertje erbij, halve liter glazen, kleiner kennen ze niet.

Qua prijs is het echt niet duurder als bij ons, soms zelfs goedkoper.

Na deze maaltijd via de kathedraal en de daaraan gelieerde brug terug naar huis gelopen en na een drankje [vodka natuurlijk] heerlijk in slaap gevallen.