Laat opgestaan, we zijn moe. Moscow slurpt alle energie uit je. Het is hier een 24/7 economie, dus dat gaat maar door dag en nacht. We lopen veel, want soms is het de moeite niet waard de metro te nemen omdat je lopend sneller op de plaats van bestemming bent.

De straten zijn  hier bezaaid met flessen, glas en plastic, want de Moskoviet drinkt op straat, alcohol en fris. Ze zetten dit afval wel netjes langs de kant van de straat, zodat het door de ouderen opgehaald kan worden om er statiegeld voor te vangen. Toch zie je weinig openbare dronkenschap en dat komt doordat de politie je dan meteen van straat afplukt en ergens buiten de stad dropt. Alle soorten muziek, van pop tot klassiek zijn hier te horen, op straat en in de gangen van de metro. Sommigen verstaan de kunst om de bekende popliedjes van een dusdanig arrangement te voorzien dat er een aanslag op je oren wordt gepleegd, anderen spelen de mooiste klassieke melodien.

Maar goed adt ff over het leven van de Moskoviet. Nu terug naar het onze.

Wij hebben besloten vandaag naar het Kosmonauten-museum te gaan. Daar schijnt een enorme zuil met standbeeld van Yuri Gagarin te staan. Dus vol goede moed de metro ingestapt [vantevoren de route vakkundig al doorgenomen] en na een half uurtje en 2x overstappen klimmen we vanuit de koele metrobuis omhoog naar de bruisende wereld.

Eenmaal buiten sluit zich een vette deken van smorende hitte om ons heen en wij zetten ons in beweging richting het museum. Maar wat blijkt, het museum is in onderhoud en wel zo erg dat er alleen nog maar een pilaar met raket staat en alles daaronder in verre staat van ontbinding. Het is afgebroken ter renovatie. Domper dus.

Verder lopend komen we in een park terecht waar allerlei gebouwen staan die daar neergezet zijn in verband met de tentoonstelling ter meerdere eer en glorie van de landbouw in 1923.

Dit park heeft ook weer veel fonteinen en gladde asfaltwegen waarop de jeugd zijn kunsten vertoont op skates en ATB’s. Erg gezellig moeten wij constateren. Ook de innerlijke mens kan daar goed gevuld worden. Een sjaslik van enorme portie is ons deel en we smullen van dit typische russische gerecht.

We zijn de hele middag zoet geweest in dat park, lekker luierend kijkend naar de skelterbaan, waar de racers regelmatig met vangrail en al bijna het terras oprijden omdat ze de bocht uitvliegen. Ook allerlei ander attracties, hoofdzakelijk voor de jeugd, zijn hier aanwezig.

Rond een uur of zeven vinden we het welletjes en stortten we ons weer ondergronds om uit te stappen bij de Arbat, de enige winkelpromenade van Moscow. Daar is het Coffee House, alk eerder over geschreven, alwaar we genieten van een lekker bakkie.

Hierna gaan we eten in een Georgies restaurant dat Nando ons aanprees. Hij waarschuwde ons al voor de aanwezigheid van de rijkere Rus, ook diegene die niet op een al te fraaie manier aan hun vermogen zijn gekomen. Nou er zat daar aardig wat fout geld binnen, maar dat deed aan de kwaliteit van het eten en de gezelligheid niet af. Binnen leek het wel Disneyworld of de Efteling.

Na dit culinair intermezzo weer terug naar het Coffee House voor een heerlijke Mocha met chocolade/kaneel syrup. Helaas was de keuze van gebak erg klein, omdat ze bijna gingen sluiten, dus dat hebben we overgeslagen.

Rond twaalven waren we weer thuis en verraste Nando ons met champagne, want INGE IS JARIG. Nando had ook nog een heel mooi boek over Moscow als kado voor Inge.

Na nog wat borrelen zijn we gaan slapen want we moeten morgen vroeg op omdat we het Kremlin gaan bezoeken.