In Moscow is het 2 uur later dan in Nederland en daar moeten wij wel aan wennen. De tijd vliegt voorbij. Als je opstaat heb je ook het idee dat het erg vroeg is, maar dat is dus niet zo.

 

Vandaag gaan we naar het monument 41-45 dat de gevallenen van de 2e wereldoorlog herdenkt. Na een stevig ontbijt, de wandelschoenen aan en op pad. Voor het eerst stortten we ons zelfstandig in het metrostelsel van Moscow. Nou ik kan je vertellen da’s niet makkelijk, want alles staat in cyrillisch schrift en geen vertaling erbij. Ze zijn daar wel mee bezig, maar als je ziet hoe er hier gewerkt wordt, kan je je voorstellen dat dat nog wel enkele jaren op zich laat wachten. De weg vragen aan voorbijgangers is een optie, maar dat moeten ze je wel verstaan als je een vraag in het engels stelt en dat is maar bij enkelen het geval. Dus eigen interpretatie van de woorden is de enige optie. Ik moet zeggen dat ging ons goed af, we zijn  gekomen waar we wezen moesten. Alleen onze reisgids had het verkeerde station aangegeven, dus moesten we nog een tering end lopen naar het monument.

Onderweg passeerden we de ‘Arc de Triomph’, nagebouwd uiteraard, maar wel grappig.

 

Het monument staat in een groot park met veel fonteinen, waar met deze hitte, het is  nog steeds dik in de 26/27 graden, de mensen verkoeling zoeken. Zo ook wij met onze voetjes, die hier erg te lijden hebben. Het monument is een grote betonnen kolom met daarin de strijd gebeeldhouwd erg imposant, vooral als je er dichtbij staat, waar een wandeling van een dikke kilometer aan vooraf gaat. Achter het monument is een museum met het verhaal wat er zich tussen 1941 en 1945 in Rusland heeft afgespeeld. Erg indrukwekkend en zeer goed en overzichtelijk opgesteld.

Na dit bezoek en het verwennen van de innerlijke mens bij een stalletje waar ze gepofte aardappels gevuld met kaas, worst en room verkochten, konden we net voor de bui de metro in om ons richting binnenstad te begeven. Jawel het begon te regenen, een echte moessonregenbui, met bakken kwam het ui de hemel zetten. Wij merkten daar niets van omdat we in de metro zaten, maar eenmaal uitgestapt en weer bovengronds was het duidelijk te zien aan de enorme plassen water.

 

We hadden met Nando afgesproken rond een uur of half zeven om Russisch te gaan eten. Om de tijd te doden zijn we op het terras van het Kebab restaurant gaan zitten en hebben de moskovieten bekeken die langs liepen. Veel Svetlana’s op hoge hakken en decolletees, in onze ogen nogal sletterig, maar hier heel gewoon. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden en dat deden dan ook sommige meisjes, die wel erg veel moeite hadden zich op de stilettohak overeind te houden laat staan passen voorwaarts te zetten.

 

Het avondeten hebben we genuttigd in een traditioneel russisch restaurant. Veel groenvoer en vis en vlees. Was wel lekker, maar niet echt overdreven.

Daarna zijn  we bij een Coffee House koffie met gebak gaan halen. Deze zaak heeft een hoog yuppie gehalte, zoals zovele horecagelegenheden in Moscow, maar de ruime keus uit koffie en gebak zorgt er voor dat je daar niet op let.

 

Voldaan zijn we teruggewandeld naar huis. Onderweg nog ff staan kijken bij het Kremlin, waar al het verkeer werd stilgelegd, want Poetin kwam naar buiten in een verlengde Mercedes met verscheidene jeeps er om heen met gewapende, uit het raam leunende, lijfwachten. Erg indrukwekkend omdat het dan echt stil wordt. Al het verkeer staat stil en veroorzaakt niet meer de enorme ruis die je normaal ervaart als alles rijdt, want het is hier erg druk op de wegen.

Na  nog een borreltje en het ons op de hoogte stellen, via de satelliet, of alles in Nederland nog onder controle is, gaan we met een voldaan gevoel slapen.