Vroeg op, ontbeten en rond half acht richting luchthaven. Er is bijna geen verkeer op de weg dit in tegenstelling tot door de weeks, dan staat er overal file. binnen een half uur zijn we op de luchthaven.
Daar is het wachten tot de check-in balie opengaat en dat duurt ff, maar na een kleine driekwartier uit onze neus gepeuterd te hebben kunnen we ons aanmelden voor de vlucht naar Amsterdam. Nando begeleidt ons tot aan de paspoortcontrole, die verloopt zonder problemen en we nemen afscheid. we meoten naar gate 15 en ook hier een intensieve controle, schoenen uit, riem af. Ook dit verloopt vlotjes.
De vliegreis duurt 3,5 uur, maar met 2 uur tijdsverschil landden we om 12 uur op Schiphol. Hier moeten we lang wachten op onze koffers, maar met die eenmaal in bezit en na een peukie zijn we binnen een uur in Den Haag.
Na een bakkie en een broodje bij Vienna is het weer fijn om thuis te zijn. Ook Hebbes is blij ons weer te zien. Alleen als ik de apparatuur aanzet springt de stop eruit en da’s minder. Het blijkt dat er een stroomstoring is geweest en dat onze koelkast ontdooid is. dus Inge is daar de gehele middag mee bezig geweest en heeft alles moeten weggooien. Maar goed, we zijn erg content met deze trip en danken nogmaals Nando voor de gastvrijheid en gezelligheid.
Lekker uitgeslapen en rustig ontbeten, tv gekeken enzo.
Rond het middaguur naar buiten voor een stadswandeling. Door de tuinen van het Kremlin naar de Lenin Bibliotheek en daar op het terras wat gegeten en gedronken.
Daarna met de metro naar Arbat om samen met Robert en Natalja een drankje te drinken.
Na dit gezellig samenzijn door naar het Kebab restaurant, een drankje een hapje en veel mensjes kijken. Het was druk in de wandelstraat, veel muziek en opgedirkte mensen.
Na onze magen gevuld te hebben voor de laatste keer naar het Coffee House.
Capuchino Supreme met gebak Coffee House, heerlijk.
Als finale de wandeling naar huis.
Inge heeft de gehele dag foto’s van Nando en mij gemaakt i.v.m. de Grandfather meeting in Moscow.
Conclusie van Inge en mij:
Na een moeilijke start, zoveel indrukken, begint deze stad nu eindelijk in onze harten te verdwijnen. Ondanks de anarchie en chaos bruist deze stad als geen andere.
Het drinken, de nachtclubs, erg veel Svetlana’s, het drukke verkeer, het Kremlin, de metro. Het hoort er bij en is fascinerend.
Nando, onwijs bedankt dat je ons deze mogelijkheid hebt geboden, het heeft ons weer veel geleerd.
We gaan ons nu, 23.30, klaar maken om te vertrekken. De zooi inpakken, een goede nachtrust en morgen vroeg op om op tijd op het vliegveld te zijn.
Ik zal morgenmiddag als we weer thuis zijn nog een afsluitend verhaal maken.
Tot dan.
Vandaag is Inge jarig.
We staan vroeg op, ontbijten en zijn rond tienen op pad gegaan richting Kremlin. Daar aangekomen kaartjes gekocht voor Kremlin en de musea. Voor de wapenkamer moeten er apart kaartjes worden aangeschaft, maar dat kan pas na 12 uur.
Binnen de muren van het Kremlin gelden andere wetten. Je moet je houden aan de aanwijzingen van de volop aanwezige politie. Doe je iets verkeerd dan blaast ie op zijn fluitje en geeft met zijn stokje aan wat er van je verlangt wordt. [Nee, Harry, geen punten].
De musea zijn beschilderd met allerlei verschillende ikonen, hier moet je van houden. Aangezien wij geen gids hebben sluiten we ons regelmatig aan bij andere groepen met duitse, engelse en zelfs nederlandse gids. Bij de laatste moesten we wel heel goed luisteren wat de gids voor taal sprak, want in eerste instantie was er geen touw aan vast te knopen.
Na twee uur te hebben rondgebanjerd vonden we het welletjes en zijn we naar de uitgang gelopen om daar kaartjes te kopen voor de Armoury [Wapenkamer]. Lang in de rij staan is niet mijn favoriete hobby, dus wisselden Inge en ik elkaar af. Eenmaal binnen kwam Inge tot de conclusie dat 1000 roebel [30 euro] toch wel veel geld was voor een uurtje museum, maar na wat overredingskracht van mijn kant heeft ze toch een kaartje gekocht, alleen voor zichzelf want ik vind aan dat soort dingen toch niet veel aan.
Terwijl Inge de tour door de Wapenkamer deed heb ik me opgehouden bij de plaatselijk McDonalds om daar te genieten van de langslopende Rus. De een op naaldhakken, de ander schaars gekleed [ik heb het hier over vrouwen, dus].
Ik kwam terecht in een school kinderen met rode en witte sherpen om, die bleken het iende van hun schooljaar/tijd te vieren. Dit ging gepaard met veel geschreeuw, sringen in de fontein en erg veel alcohol.
Na een uurtje kwam Inge mij gezelschap houden. En na een sigaretje zijn we op weg gegaan naar de rendez-vous met Nando. Het is inmiddels 17 uur.
Het was een hele tippel vanaf het Kremlin naar de Arbat, maar gelukkig is er onderweg het Coffee House alwaar we een bakkie en gebakkie nuttigen. Een straattekenaar maakt een portret van mij, hoewel ik nee had gezegd, maar hij bracht het leuk en toen maakte ie van Inge ook een tekening. Goed met een beetje fantasie haal je ons er wel uit. Inge is een jonge Sletvana geworden en ik een stoere russische biker.
Op naar het Kebab restaurant, daar zaten Robert en Natalya, vrienden van Nando, al aan het bier. Nando kwam later en het ging hard met de alcohol.
Na dit alcoholisch intermezzo zijn we rond een uur of tien gaan eten bij een Japans restaurant. Overheerlijke gerechten met vis en vlees. Jammie.
We zijn alle drie erg moe en besloten een taxi naar huis te nemen en daar nog een afzakkertje te halen. Na nog een uurtje tv kijken zijn we gaan slapen.
