Back to Top

Category: Vakantie

Vrijdag 18 mei 2007 – Schiphol -> Moscow

Vol goede moed vertrokken naar Schiphol. Daar aangekomen de tickets opgehaald en omdat we te vroeg waren voor de checkin nog een bakkie gedaan in een van de vele restaurants/coffeebars. Om 11 uur richting checkinbalie waar we moesten wachten want er was nog niemand. Na 15 minuten kwam eer een stewardess aangesukkeld met een erg Russisch gezicht en dat stond op onweer. Zeker niet goed geslapen. Enfin het inchecken ging verder voorspoedig en door de douane heen was ook geen probleem.

Na de aanschaf van sigaretten,  nu we buiten Europa reizen scheelt dat enorm in prijs, de lange weg naar pier D afgelegd alwaar bij gate 10 ons Aeroflot vliegtuig op de slurf aangesloten stond. Bij de veiligheidscheck mocht ik natuurlijk al,s enige weer mijn schoenen uitdoen omdat er metaal inzit, zei de man. Nou,als je dat al weet waarom moet ik ze dan uittrekken, want het metaal in mijn been is van groter formaat en toen ik door de poort liep zorgde dat zelfs niet tot het afgaan van het alarm. Ik vroeg me af of ie eigenlijk wel aanstond.

Maar goed, met een half uur vertraging kozen we om 13.40 uur het luchtruim.

De vlucht is voorspoedig gegaan en rond 19.00 landden we op Moskou SOV Airport.

Nando had ons al geprobeerd te bellen, maar tijdens stijgen en landen mag de mobiel niet aan.

Ook hier bij de douane geen problemen en eenmaal buiten snel een sigaretje opgestoken. Hier smste Nando ons dat ie vast zat in het verkeer en wat later zou zijn. Dus wij geduldig gewacht en de bewegingen op deze luchthaven gadegeslagen.

Na een uurtje kwam Nando aangelopen, keurig in pak, want hij kwam net van het werk. Met de bagagekar naar de auto gelopen en de zooi er in gepletterd. We stortten ons meteen in het drukke verkeer. De afstand tot zijn huis is ongeveer 30 km.

Onze eerste indrukken van Moskou waren overweldigend, wat een chaos op de weg. Iedereen doet maar wat en je ziet dan ook flink veel auto’s met schade. Tevens vallen er vele Lada’s stil omdat het zo heet is. Die staan dan gewoon midden op de weg het verkeer te blokkeren, maar iedereen vind dat doodnormaal, geen getoeter of gescheld.

Na een uurtje rijden aangekomen bij het appartement waar Nando verblijft zolang ie in Moskou werkt. Het ligt op de 10e verdieping en vanuit de ramen kijk je op het Kremlin aan de ene kant en op de Christus Verlosser Kathedraal [waar Jeltsin opgebaard heeft gelegen] aan de andere kant. Erg centraal dus.

Het was inmiddels al een uur of half tien onze magen knorden, dus zij n we te voet naar de overkant van de rivier gegaan om daar in een restaurant een enorme pizza naar binnen te werken. Biertje erbij, halve liter glazen, kleiner kennen ze niet.

Qua prijs is het echt niet duurder als bij ons, soms zelfs goedkoper.

Na deze maaltijd via de kathedraal en de daaraan gelieerde brug terug naar huis gelopen en na een drankje [vodka natuurlijk] heerlijk in slaap gevallen.

Posted in Vakantie |

Zaterdag 19 mei 2007 – Moscow

Het is laat geworden gisteravond, dus dan ook flink uitslapen. Rond elf uur strompelden wij het bed uit met een behoorlijke mist in het hoofd. Haast hebben we niet, eerst eens flink ontbijten, bacon and eggs. In de vide, een soort afgesloten balkon, met de ramen open een sigaretje gerookt. Na een frisse douche zijn we op pad gegaan.

Met de metro, chaos allover want je kan de bordjes niet lezen, allemaal cyrilisch  schrift en de aankondigingen in het Russisch, naar de halte Universiteit. Bij het verlaten van het metrostation mostebn we door een door militairen gecontroleerde doorlaatpost. Naando zwaaide met zijn ambassade ID en we kregen meteen doorgang. Deze controle is niet natuurlijk, maar alleen vandaag omdat er een voetbalwedstrijd gespeeld werd tussen Spartak Moskou en Locomotive. Dat het een beladen wedstrijd betrof bleek wel, want ff verderop stonden rijen militaire voertuigen en massa’s militairen de boel scherp in de gaten te houden.

Ook in de wijde omgeving was er een massale politiemacht op de been om alles in goede banen te leiden.

Enfin wij hebben er verder geen last van gehad en konden zonder problemen onze weg naar de begraafplaats voortzetten. Hier bleek ook dat de man in de harten van veel Russen een grote plek inneemt.

Na dit bezoek volgde een korte wandeling naar het klooster, alwaar we tickets moesten kopen om de tentoonstellingsruimten te kunnen bezoeken. Tevens een ticket om te mogen fotograferen. De kerk mochten Nando en ik niet binnen omdat we een korte broek aan hadden. Inge mochte wel binnen, zij het met hoofddoekje. Ze heeft ook een foto gemaakt, maar kreeg meteen begeleiding, want dat was niet de bedoeling.

Na nog wat rondgelopen te hebben op de binnenplaats zijn we een terras, die zijn er niet zoveel, in de buurt gaan opzoeken. Daar een versnapering genomen en snel weer vertrokken omdat de oberes niet erg behulpzaam was en een gezicht als een oorwurm trok. Dus langs de marktkraampjes op weg naar het metrostation om richting Rode Plein te gaan. Dat plan veranderde snel toen Nando tijdens het lopen een telefoontje kreeg van een kennis die ons uitnodigde om het 16 jarig bestaan van ‘The Rose’, een engels georienteerde en door Nando frequent bezochte kroeg, te vieren.

Eenmaal daar aangekomen zag ik de bui al hangen, hier komen we niet meer weg. De FA-Cup was op groot scherm te bekijken en we raakten geanimeerd in gesprek met de engelksen die daar aanwezig waren. Sommigen van hen doen hier goede zaken en kunnen bogen op een bankrekening met zes nullen. Om het feest luiter bij te zetten trad er een uit Russen bestaand Iers orkestje op met danseressen, die de riverdance uitvoerden.

We kwamen binnen om zes uur en verlieten het etablissement rond een uur of elf.

Eerst nog wat eten zei likkepot en na een wilde taxirit zegen we neer bij de ‘American Grill’. De T-Bone steak gleed erin en na dit culinaire intermezzo namen we een taxi huiswaarts, waar we na nog wat babbelen en drinken rond 2.30 u te bed gingen. Helemaal gesloopt.

P.S. ik merk nu pas goed dat mijn conditie erg slecht is. Ik zweet me rot, de temperatuur is ook hoog, 29 graden, maar toch. Het lopen gaat wel redelijk maar kost enorm veel energie en ik voel nu de spieren die ik lange tijd niet gebruikt c.q. verwaarloosd heb. Ook mijn n gewicht speelt me parten, dus heb ik me voorgenomen om daar na deze vakantie wat aan te gaan doen.

Posted in Vakantie |

Zondag 20 mei 2007 – Moscow

PFFFF, dat was moeilijk het bed uitkomen met al die spieren die zich daar tegen verzetten, deels omdat ze nog wat meer rust wilden, deels omdat de inspanningen van gisteren zijn tol geeist hebben. Ik sterf van de spierpijn.

Het is rond half tien en Inge zit al in de vide een sigaretje te roken. Ik doe met haar mee en samen wachten we af wanneer onze gastheer wakker wordt. Dat gebeurt rond een uur of half twaalf.

Ik ben ook al 2 dagen bezig dat internet van hem aan de praat te krijgen, maar dat lukt maar niet. Waarschijnlijk is het de provider die weer eens dwars ligt. Het is weekend dus niemand te bereiken. Wel ff wat anders dan bij ons, maar ja je moet het er maar mee doen.

Ik verstuur SMSjes om aan verscheidene mensen te laten weten dat alles hier ok is, ik vertrouw erop dat zij de boodschap verspreiden.

Na wederom een stevig ontbijt vertrekken we in de middag met de metro naar de toeristenmarkt. Het ligt nogal buiten de stad en is een uit hout opgetrokken dorp waar je erg veel kitsch kunt kopen, maar ook goedkope cd’s/dvd’s en kleding, petten enz.

Wederom dus veel lopen,maar het gaat me al beter af. We hebben daar een uurtje rondgeslenterd en Inge heeft heel wijs daar de souvenirs voor de ouders gekocht. Mooi, dacht ik, dan hebben we dat alvast.

Na deze leuke uitstap met de metro terug de stad in naar een door Nando frequent bezocht terras. Het is nog steeds bloedheet hier rond de dertig graden, dus een beetje verkoeling in de vorm van overdekking en koude frisdrank en bier is erg welkom.

Het terras waar we verbleven ligt vlakbij het Rode Plein en na ook culinair gevuld te zijn liepen we daarheen.

Het Rode Plein lijkt veel kleiner als je er echt staat dan wanneer je het op tv ziet. Maar het blijft indrukwekkend. De Doema links en het mausoleum van Lenin rechts met daarboven het balkon waar de leiders jaarlijks de parade afnemen.

Het was er druk en er werd veel op papieren gecontroleerd. Wij zijn daarbij van gevrijwaard gebleven. [deze zin loopt niet, maar je begrijpt wat ik bedoel J]

Vlakbij is ook het graf van de eeuwige soldaat, met wachters die ieder uur worden afgelost. Het was al acht uur en we konden nog net de laatste wisseling meemaken.

Bij het verlaten van deze omgeving raakten we nog verzeild in de ceremonie van het strijken van de vlag. Dat was een aanfluiting. Normaal wordt een vlag volgens een protocol opgevouwen, hier was het of ze het tafelkleed uitschudden en en passant opvouwden. Tot onze verbazing werd het in een plastic tasje van de plaatselijke supermarkt gestopt te samen met de sigaretten en persoonlijke spullen van degene die de vlag waarschijnlijk gewoon mee naar huis neemt en morgen weer hijst.

 

Het metrostelsel is uitgebreid en brengt je overal. Zo ook nu we gingen naar de Arbat, de enige winkelstraat die omgetoverd is tot voetgangersgebied. Hier gingen we op zoek naar een terras om iets te eten. Uiteindelijk lukte dat bij Kebab restaurant, wat anders dan bij ons hier als chique wordt gezien. Het eten was ok, maar niet bijzonder, alhoewel het vlees wel erg goed van smaak was.

Na ettelijke biertjes  en heel lang wachten op de rekening togen we richting huis. Een wandeling van een half uur en ik moet zeggen ik was kapot, maar wel voldaan.

Thuis nog wat gedronken en stuiterend van moeheid naar bed.

Posted in Vakantie |