Nabij Bremen werd het donker en voelde ik wat spetters, maar gelukkig bleef het daarbij. Alleen vanaf Osnabruck tot Apeldoorn heb ik in de mist gereden, en niet zo’n beetje ook. Gemiddelde snelheid 50 km p/u. Ik ben voor de veiligheid achter een vrachtwagen blijven rijden, zodoende kon ik zijn achterlichten in de gaten houden. Ja, als hij van de weg raakt ga ik mee, maar beter dat dan moederziel alleen door de dikke mist rijden.

Na nog twee stops in Nederland was ik rond zessen in Den haag. Tien uur gereden en 700 km afgelegd. Meteen de bullen naar binnen gesjouwd, de motor naar de garage gebracht en eenmaal weer thuis de zooi uitgepakt en opgeborgen of in de was gedaan. Daarna een lekker douche en een beetje geslapen. Het was erg warm hier boven dus naar buiten en bij Bagels & Beans een bak koffie en bagel genuttigd buiten op het terras en in de wind.

Nu is het wachten tot Inge thuis komt. Die stuurde een SMS rond enen vannacht dat ze vertrok.

Ik moet zeggen dat ik erg genoten heb van deze vakantie. Ik heb me niet hoeven haasten en alles kalm aan gedaan. tua en Raikku zijn enorm goede gastheer/vrouw geweest. Conclusie: een zeer geslaagde vakantie, eindelijk na vijf jaar ellende met dat fucking been.

Ik heb dik 3000 km afgelegd en ben daar erg tevreden mee, want het ging zonder al te veel moeite en/of problemen.

Nou veel valt er eigenlijk njiet te vertellen over zo’n boottrip. Je hangt rond, jeloopt over de dekken, je drinkt wat. Eigenlijk is het alleen maar de tijd doden tot je weer kan gaan rijden.

Exact om 20 uur legde de ferry aan in Rostock. Het groepje KNMV-ers, die een rity rond de Baltische Zee hadden gemaakt begrepen er niet veel van. Hoe zet je je motor vast op zo’n ferry en vooral hoe krijg je die banden weer los. Ze waren ook erg traag met vertrekken, dus ik was al slalommend als eerste van boord. Meteen naar een tankstation in Rostock gereden en de tank vol gegooid, zodat ik het tot nabij Hamburg kon volhouden. Het was lekker weer en de reis verlipe voorspoedig. Omdat ik aan boord gelunched had, ook een lopend buffet, hoefde ik niets te nuttigen onderweg. Ik heb alleen de tijd genomen om bij iedere tankbeurt een sigaretje te roken. Het si de gehele reis droog gebleven.

Vroeg opgestaan want we moesten nog wat laatste boodschappen doen. Een polarfleese voor Inge voor op de motor. En een laatste keer naar Arnold’s voor dat lekkere gebak.

Om een uur of drie ben ik gaan pakken en heb de hele zooi op de motor vast gemaakt. Het regende toen al flink en ik heb gewacht met gaan rijden tot de bui over was, maar die ging niet over. Ik ben rond vieren dan toch maar gaan rijden. Tot Sauvo, zo’n 454 km van Turku heb ik door een strotbui gereden, alles wat ik aanhad was zeiknat. Daarna is het tot Hanko droog gebleven.

Ropnd zessen kwam ik daar aan en raakte meteen in gesprek met twqee motorrrijders, een duitser en een in amerika wonende portugees, die samen een rondje Baltische Zee hadden gereden. Het bleken ook vrienden te zijn. Ik ben met hen aam boord opgetrokken, want je moet toch wat in die 24 uur die de oversteek naar Rostock duurt. In hun cabin was nog plaats dus heb ik daar een uiltje geknapt. Dat was ook wel nodig want we hebben ‘s avonds flink huisgehouden met de alcohol.

Het diner aan boordwas weer voortreffelijk, een lopend buffet is aan mij wel besteed. Ik heb de nacjt doorgebracht op een van de banken in de bar/relax ruimte en bij het ochtendgloren ben ik toch maar ff in de cabin gaan liggen.

voor vervolg zie zaterdag 22 juli 2006.

Nou we vertrokken dus niet vandaag richting Janne, want we stonden pas rond 11-en op, moe van het vele wandelen van gister. Dus eerst een bakkie. Toen ik boven kwam zat eerr een dame op de bank, dat bleek Mia te zijn, waar we 3 jaar geleden met kerst op bezoek zijn geweest in Rovaniemi. Ze woont nu in Hanko en was ff in Turku. Leuk haar weer terug te zien.

‘s Middags zijn we nog inkopen gaan doen, want ik moest een extra waterdichte zak erbij hebben omdat ik niet alles mee kan nemen in de zakken/tassen die ik nu heb. Ik kwam hier met 4 t-shirts en heb er nu 12. Maar na enig gezoek toch geslaagd. Salmiakki snoepjes voor Inge zitten ook in de zak.

‘s Avonds ben ik met Raikku nog een eindje gaan rijden tot even voorbij Naantalli, daar is een koffietentje waar donderdagsavonds allemaal motorrijders samen komen. Was gezellig. Mijn motor had veel belangstelling en niet alleen vanwege de raare gele nummerplaat.

Eenmaal thuis gekomen zijn we samen met Tua een hapje gaan eten in Semafori, de buurtkroeg. Twee pizza’s, vers klaargemaakt, was lekker. Daarna naar huis en tv gekeken, Reno 911, een geinige USA serie over politieagenten, alles geimproviseerd.

Het si nu al vrijdag 01.00 uur en ik ben er klaar mee voor vandaag. Morgen niet al te laat op, bullen pakken en rond vieren vertrek ik naar Hanko [FIN], stap op de SuperFastFerry om dan 24 uur later in Rostock [D] aan te komen en dan hoop ik in een keer naar huis te rijden, 700 km, moet lukken.